ZURRIUSS

უკანასკნელი კეისარი


11 Comments

ყიყლიყო კლასიკურად ანუ ვის არ მოსვლია


ადამიანი 100 პროცენტით არასტაბილური არსებაა. დავასახელოთ მისი ნებისმიერი მატერიალური თუ არამატერიალური შემადგენელი ნაწილი და ვნახავთ, რომ ყოველ მათგანს განუცდია ცვლილება. მყარი რწმენაც კი, ზოგჯერ, სხვა შეიძლება შეიცვალოს, გადასხვაფერდეს. სტაბილურობის შესანარჩუნებლად ადამიანს დიდი და ხანგრძლივი ბრძოლა უწევს. ვინაიდან წარმატების მიღწევაზე ძნელი მისი შენარჩუნებაა, მცირეოდენი ყურადღების მოდუნება, შესაძლებელია, ადამიანს ცუდად მოუბრუნდეს.

ასეა სიმღერის დროსაც. ერთი “ხალტურა” კონცერტის წინა დღეს დალეული შამპანურის სახით, უძილო ღამე, ზედმეტი საკვები, მღერის დროს ყურადღების გაფანტვა. ყოველივე ეს, შეიძლება, ვოკალური ჩავარდნის, ე.წ. ყიყლიყოს მიზეზი გახდეს. ვოკალური ჩავარდნა  ეს სახმო სიმების ვიბრაციის რიტმის არევაა ან ყელის კუნთების ტონუსის წამიერი დაკარგვა, როცა ისინი უცბად მოეშვება და ბგერაც ფუჭდება. ბევრ საოპერო მომღერალს მოსვლია ეს არც-თუ სასიამოვნო შემთხვევა. მიუხედავად ამისა, არ უნდა დავივიწყოთ, რომ საოპერო ათლეტებსაც, ისევე, როგორც სხვა სპორტსმენებს, მოსვლიათ პატარ-პატარა მარცხები.

დავიწყოთ ჩემი უსაყვარლესი დიდი ლუჩანოთი. ამ ვიდეოს 3:10 წუთზე პავაროტი მაღალ დო-ზე ყიყლიყოს გააკეთებს.

ნიკოლაი გედა, რუსი წარმოშობის მქონე შვედი ლირიკული ტენორი. კალასთან ერთად ჩაწერილი აქვს “მადამ ბატერფლაი” და “კარმენი”. მისი მაღალი ფა მომნუსხველ ზემოქმედებას ახდენდა. “რიგოლეტოში” კი…

Continue reading


12 Comments

საიდან მოდის ხმა


ადამიანები უამრავ მუსიკალურ ინსტუმენტს ვიცნობთ, რომელთა უმრავლესობა ჩვენ მიერვეა დამზადებული. ისინი კარგად გაპრიალებული და სასიამოვნო გარეგნობისანი არიან. თუმცა ჩვენ ასევე აღფრთოვანებით ვუსმენთ ბგერებს, რომლებიც თვითნაბადი ინსტრუმენტისაგან წარმოიქმნება. ერთ-ერთი ასეთი ინსტრუმენტის მატარებელი თითოეული ჩვენგანია. ეს, რა თქმა უნდა, სახმო სიმები, ანუ მგერავი იოგებია.

სახმო სიმი არის კანის თხელი და სათუთი ნაირსახეობა, რომელიც გაბმულია სასულე მილის (ტრაქეას) თავზე, ხორხში. მათი დაბოლოებები მიერთებულია ყელის კუნთებთან. ამოსუნთქვის შედეგად ფილტვებიდან ტრაქეის გავლით ამოსული ჰაერი (სხვანაირად ვერც ამოვა 🙂 ) გაივლის ხორხში მოთავსებულ სახმო სიმებს, რომლებიც ჰაერის ნაკადის ზეგავლენით ირხევიან, ვიბრირებენ. სწორედ ეს ქმნის ბგერას.

მარტივი ექსპერიმენტი: თქვით “ააააა” და ამ დროს თითი ხორხზე მიიდეთ. შეიგრძენით ვიბრაცია? ეს არის ჩვენი ინსტრუმენტის “ბგერა”. თუ უფრო გაინტერესებთ, რა როგორ გამოიყურება, აი ვიდეოც.

Continue reading


33 Comments

საჯაროდ მღერის პირველი მცდელობა


აშ ასე, ნელ-ნელა ვუთამამდები კამერას, მაგრამ ჯერ მაინც ვერ ჩამოვყალიბდი. ძნელი ყოფილა… მეორე მხრივ, არ მინდა, მარაზმობაში წავიდე და დებილური ვიდეოპოსტები დავდო. ამიტომაც აწი ბევრს ვიფიქრებ ხოლმე 😉
რაც შეეხება დღევანდელს, ეს სიმღერაა. White Christmas.  ძაანაც ნუ განმსჯით. ძნელი ხელობაა კლასიკა. მით უმეტეს, ოპერა. უბრალოდ, ხმაზე ვიყავი და ბარემ გავუშვებ-მეთქი 😀 დიდი მადლობა 😉


28 Comments

“რაღაცნაირი” მოგზაურობა ბათუმში (ფოტოკოლაჟი)


ეს “რაღაცნაირი” ზუსტად გამოხატავს მთელს ჩემს შთაბეჭდილებას, რომლითაც 2 იანვრის მოგზაურობა აღვწერე. იდეა კი თინის “რაღაცნაირი ბლოგიდან” წამოვიდა.

მას შემდეგ, რაც ბათუმი საახალწლოდ მაგრად გააპიარეს, სურვილი გამიჩნდა, მენახა და საკუთარი თვალით შემეფასებინა იქაურობა. როცა ახალ წელს ცნობილი საოპერო მომღერლები ბათქაბუთქის ფონზე მაინც მშვენივრად მღეროდნენ, მე, ყოველივე ამის ტელევიზორიდან შემყურეს, ნერვები მეშლებოდა მაყურებელთა პაკაზუხობაზე. იმაზე, რომ ბევრი “მსმენელი” მოდისა და ძაააააააააან სვეცკაობის გამო იყო გამოსული ევროპის მოედანზე. თუმცა, იმედი მაქვს, ამის შემდეგ მაინც შეიგნეს, რომ ოპერა და დისკოტეკა მთლად ერთი და იგივე არ არის. ამაზე მერე…

მოკლედ, მე, ირაკლი (ჩემი ძმა), კოსტა (მამიდაშვილი) და ბაკური (მამაჩემი) დავავადექით კი არა და დავაჯექით ბათუმის გზას. ჩვენი ჯიპი დანიშნულების ადგილზე 1,5 საათში ჩავიდა.

..და დაგვხვდა “რაღაცნაირი” ბათუმი: არც მზე იყო, არც ციოდა. პირიქით, თბილოდა. ვერც კი იგრძნობდი ზამთარს. ქალაქი მოღუშული და не в своем тарелке იყო: ამდენი ხალხი და ზღვისკენ არავინ იყურება. დღის 2 საათზე ჩასულებმა მცირე შემოვლის შემდეგ დაუფლებული უსაქმურობისაგან განსათავისუფლებლად ერთი საათით წავიძინეთ. მოკლედ, დანარჩენი იხილეთ ფოტოებზე 😉

ირაკლი, კოსტა და "ბატონი ბიუჯეტი" ანუ მამაჩემი

ესეც მე. უფრო სწორედ, ჩვენ

Continue reading


13 Comments

86–ე დაბადების დღე


აქამდე დაწერა ვერ მოვახერხე, დაკავებული ვარ და სულ გარეთ ვარ. ის მამშვიდებს, რომ არ დამვიწყებია და, იმედი მაქვს, არც არასდროს დამავიწყდება.

დღეს ჩემი მუზის, მუსიკის ქალღმერთის, მარია კალასის დაბადების დღეა.

იგი დღეს დაიბადა, 1923 წლის 2 დეკემბერს. 54 წლის შემდეგ, 1977 წლის 16 სექტემბერს, მარია ბინაში გარდაცვლილი იპოვეს. ოპერის დიდება მასში 1965 წელს ჩაქრა, როცა კალასმა ხმა დაკარგა.

მარია 2003 წლის 30 მარტს გავიცანი რუსთავი 2–ზე. ფრანკო ძეფირელის “კალასი სამუდამოდ” გადიოდა და, ბედად, გადავწყვიტე, ეს ფილმი ჩამეწერა. ისე გამიტაცა ამ ქალის ცხოვრებამ, ბედმა, ხმამ, რომ ნელ–ნელა იგი ჩემში შემოვიდა. კალასმა ჩემში ის გააჩინა, რასაც ვერასდროს წარმოვიდგენდი: მისი დახმარებით აღმოვაჩინე ოპერის სამყარო, რომლის შესახებ აზრზეც არ ვიყავი. ერთხელ, როდესაც იგივე ფილმი გადიოდა, ოღონდ ცოტათი უფრო ადრე, დედაჩემს ვკითხე: “ვინ არის კალასი, ლა სკალას თეატრი რომ დააარსა?” 🙂 ამ დონეზე მესმოდა ყველაფრის.

…ხოლო ფანი არდანი ისე ჰგავდა ენციკლოპედიაში დაბეჭდილ კალასის სურათს…

რაღა დავწერო, ახალი რაღა ვთქვა. ჩემი ნახატების შინაარსის დიდი ნაწილი მისი ხმის, მისი სახის, თვალებისა და ხელების შთაგონებით არის  ნაკარნახევი.

დღესაც ავტობუსში მის “Casta Diva”–ს ვუსმენდი.

ბედნიერი ვარ, რომ ოპერის გასაღები სწორედ მარია კალასმა მაპოვნინა. მომღერალმა, რომელიც ყოველ ჯერზე სცენაზე ისე გამოდიოდა, თითქოს, ეს მისთვის უკანასკნელად ყოფილიყო.

მოკლედ, დღეს კასტა დივას, ოპერის უბიწო ქალწულის, დაბადების დღეა.


18 Comments

Sex and Opera


73962839ოპერა – ვისთვის კივილ–წივლი და ვისთვის ვოკალური განვითარების პიკი – აგერ უკვე 400 წელია არსებობს. მიუხედავად როკის, პოპის, ჯაზის და ა.შ. პოპულარობისა ოპერა მაინც ცოცხალია და მაინც ჰყავს მსმენელი. მან იმდენი მოახერხა, რომ საოპერო თეატრში შესვლისას ყველა უფრო მოწიწებით და თავშეკავებულად იქცევა, ვიდრე სხვაგან!

მიუხედავად ამისა, დღევანდელი ოპერა მაინც ვერ გაექცა სერიოზულ, ზოგჯერ ძირფესვიან გარდაქმნას. მაგალითად, ნელ–ნელა ხმარებიდან გამოდის სუფლიორის ინსტიტუტი. თანამედროვე დადგმებში (მათ შორის, საქართველოშიც) მოკარნახეს იშვიათად იყენებენ. არტისტულ მხარეს დიდი უპირატესობა მიენიჭა. დაიწყო კარუზომ, გააგრძელა და დააკანონა კალასმა და მის მერე აგრძელებს და აგრძელებს ყველა… 🙂

ესეც არ აღმოჩნდა საკმარისი. ცხოვრება უფრო და უფრო სწრაფად ვითარდება, რეალობისგან აცდენას უკვე აღარავინ პატიობს. ახლა XXI საუკუნეა და იგი თავის რეალობას მოითხოვს. სწორედ ამიტომ გაჩნდა ოპერაში სექსის სცენები. Continue reading


13 Comments

ანკეტა საკუთარი თავის უკეთ გაცნობაზედ


SS13050

ახალი მედიის ფორუმმა ახალი ტეგ–თამაშები შვა, რომელთა ერთ–ერთ წარმომადგენელში ახლა მეც ჩავერთე. ოქრო გოგომ, Tiny–მ დამთაგა და უარს როგორ ვეტყვი? საერთოდ, მაგრად ჩავუმეგობრსკაიპდი ამ ადამიანს. ჰოდა ახლა მადლობაც მინდა ვუთხრა დათაგვისათვის 😉 მაშ ასე, ანკეტა საკუთარი თვის უკეთ გაცნობაზედ: Continue reading


46 Comments

ფოტოკოლაჟი: მსოფლიოს საოპერო თეატრები


ბევრი ვიფიქრე, რაზე დამეწერა. მაშინ, როდესაც Sweety–ს აკრიტიკებენ, დიდი პოსტების წასაკითხად არავის ცხელა. არც მე. ჰოდა, გადავწყვიტე, დამეკიდებინა ყველანაირი აყალმაყალი და ჩემი დიდი გადაცებისათვის მიმეხედა.

ოპერას ისე ხშირად ვეღარ ვუსმენ. აღარ მრჩება დრო, რომ ბოლომდე შევიგრძნო. ამიტომ ზოგჯერ სპეციალურად ვემზადები ამ მომენტისათვის. სიმართლე რომ ვთქვა, როცა ოპერას ვუსმენ, მერე აღარც ჟურნალისტკია მინდა აღარც პოლიტიკა. ჩემთვის ეს ტრანსია, კავშირი უდიდეს მუსიკოსებსა და შემსრულებლებთან. აქვე ერთი ახალი აზრი ამეკვიატა:

“თუ გინდა, რომ სასწაული მოახდინო, იმღერე ოპერა”. Continue reading


24 Comments

ჩემი 5 ოცნება


არ დამიწყოთ, არასდროს მიოცნებიაო!!! მოკლედ, უტვინომ გულში დამთაგა, რომელიც არავის დაუთაგავს, და მეც დამერთო ნება, აღნიშნული თამაში გამეგრძელებინა 🙂

რახან ოცნებაა, მეც ბოლომდე გავაჯაზებ:

  1. Teatro Alla Scala ანუ მილანის ლა–სკალას საოპერო თეატრი, საოპერო სამყაროს “მექა”! აქ მინდა, ვიმღერო. ვინაიდან ხმა, ასე თუ ისე, მაქვს, რა ვიცი… ეგებ ოდესმე გამომივიდეს რამე. ვერდის რომელიმე ოპერა, მაგალითად, “ტრუბადური” მისწრება იქნებოდა ჩემთვის. ჩავაღიღინებდი მანრიკოს “Di Quella Pira!…”–ს 🙂teatro
  2. მინდა, რომ ცნობილი მხატვარი გამოვიდე. აქედან მქონდეს ბევრი ფული: ანუ თან ჩემი ნახატები ჭკუას აკარგვინებდნენ მნახველებს, თან მეც ჭკუას ვკარგავდე მუშაობის პროცესში. არ მინდა დაუმსახურებელი არც ერთი გროში! მინდა ასევე გავაფორმო თეატრალური და, ზოგადად, მხატვრული პერფორმანსები.Copy of La Traviata
  3. მინდა, ყველა ადამიანი მიხვდეს და იწამოს ღვთის არსებობა. მიხვდეს, რომ სამყაროს ცენტრი მზე კი არა, მზის შემქმნელია. ცოტა ძნელია ყოველივე ამის XXI საუკუნეში გაცნობიერება და, მით უმეტეს, რწმენა. ზოგიერთს ჰგონია, რომ ღმერთი ადამიანის ფანატიკოსური ბუნების ნაწილია, რომელიც ისტორიას შემორჩა. თუ  ასეა, მაშინ რატომ არ სიამოვნებს მსოფლიოს უდიდეს ნაწილს ბოროტება, ტკივილი, ომი, სისხლი და სიკვდილი? იმიტომ, რომ სამყარო თავიდანვე ჩაფიქრებული იყო დადებითად – ეს კოდი კი ნებისმიერ ჩვენგანში დევს. ჩვენ, ადამიანები, სიკეთეები ვართ და მერე ხდება ჩვენი შინაგანი დაბინძურება. ჩემი აზრით, ღმერთთან სიახლოვე სწორედ იმ სისუფთავესთან სიახლოვეა, რომლის ნაწილიც ჩვენში ყოველთვის ინახება. 🙂
  4. მინდა სახლი. ნებისმიერი სახის სახლი. თუნდაც ერთსართულიანი ხის ქოხი. მინდა ჩემი, ჩ ე მ ი საცხოვრებელი, სადაც, როცა მომესურვება, მაშინ დავიძინებ, გავიღვიძებ. ვისაც მომესურვება, იმას მოვიპატიჟებ და, საერთოდ, ვიქნები ჩემს გემოზე…paintedshed
  5. დაბოლოს, მინდა ჩემი ბლოგი იყოს ძალიან პოპულარული. არავის ვუწევ კონკურენციას. მე ჩემი ნიშა მაქვს და ყველას თავის ბლოგზე გაუმარჯოს 🙂 თუ ვინმე დამეხმარება, ორჯერ მეტს გავუკეთებ. სხვათა შორის, შეიძლება, სვითის ბლოგზე ვწერო ხოლმე. ბევრი რჩევა მივიღე მისგან და მინდა, სხვა სფეროებიც ვცადო ჩემს პონტში რა 😉 …ანუ არ მინდა ამ ცხოვრებაში რაიმე ტყუილუბრალოდ ვაკეთო. სისულელესაც მინდა მიზანდასახული გავხადო. უაზრობაც აზრიანი მინდა, იყოს 😉

ჟურნალისტიკა ჩემი ოცნება არ არის, იგი ჩემი პროფესიაა 😉 ახლობლების კარგად ყოფნას აქ ვერ შევიტან, ვინაიდან მათ ვერც ერთ ოცნებაში ვერ ჩავატევ. მოკლედ, ასეა ჩემი საქმე 🙂

P.S. სულ დამავიწყდა: ვთაგავ

თაზოს, ნატალიას, Dreamar Kikito–ს და ირინკას 😉


15 Comments

ანდრეა ბოჩელი – თბილი ხმა


andreabocelliანდრეა ბოჩელის უნიკალურ ხმას მთელი მსოფლიო აღტაცებით უსმენს. მილიონობით მელომანი გაოცებული რჩება ბოჩელის სათუთი, სითბოს მასხივებელი ტემბრით, რომელიც ბავშვური გულწრფელობით გამოთქვამს თითოეულ მუსიკალურ ფრაზას. მსოფლიოში აღიარებული ტენორი, გაყიდული ალბომების რაოდენობით, პირველ ადგილზეა ტენორებს შორის. მას 65 მილიონზე მეტი ეგზემპლარი აქვს გაყიდული. ანდრეა ბოჩელი უნიკალურია არა მხოლოდ თავისი ხმის წყალობით, არამედ თავისი ცხოვრებითაც.
ანდრეა 1958 წლის 22 სექტემბერს ლაჯატიკოში, ტოსკანაში დაიბადა. ბავშვს თანდაყოლილი მხედველობის სისუსტეklagraug ჰქონდა. თვალებს მზის სხივები უღიზიანებდა. შემდეგ ცნობილი გახდა, რომ შუქცევადი გლავკომა სჭირდა. 12 წლის ასაკში ანდრეამ უეცრად, ფეხბურთის თამაშისას, საბოლოოდ დაკარგა თვალის ჩინი. ექიმების თქმით, ბოჩელის სრული სიბრმავე აქვს. მიუხედავად ამისა, ანდრეა 6 წლიდან უკრავს ფორტეპიანოზე, ფლეიტაზე, საქსოფონზე, საყვირზე, ტრომბონზე, არფაზე, დრამებსა და გიტარაზე!
ბოჩელის ყოველთვის იტაცებდა კლასიკური მუსიკა. პატარაობიდანვე მეტ ყურადღებას იჩენდა არა იმის მიმართ, რასაც ხედავდა, არამედ, რაც ესმოდა. ერთხელაც პატარა ანდრეამ ფრანკო კორელის ხმა მოისმინა რადიოში. ტენორის ზე-ძლიერმა, ფართე და დაუშრეტელმა ხმის ტემბრმა ბიჭი მონუსხა. ამის შემდეგ ბოჩელიმ გადაწყვიტა, უფრო სერიოზულად გაეცნო მუსიკალური სამყარო. ყველას აოცებდა პატარას დიდი მონდომება და შესაძლებლობა, საათობით ესმინა საოპერო არიებისათვის.
ბავშვობაში ანდრეას ხშირად ამღერებდნენ სტუმრად მოსული  ნათესავები. მღერა ბიჭისათვის ერთგვარ სავიზიტო ბარათად იქცა. დღეს ბოჩელი იხსენებს: “მომღერლობას არავინ წყვეტს. სხვები წყვეტენ, გახდები თუ არა მომღერალი…” მიუხედავად მუსიკის სიყვარულისა, ბოჩელიმ ძირითად პროფესიად იურისპუდენცია აირჩია. ერთი წლის განმავლობაში ადვოკატადაც მუშაობდა პიზას სასამართლოში, საღამოობით კი ფორტეპიანოს ბარში უკრავდა. სწორედ იქ, 1987 წელს გაიცნო ენრიკა, რომელიც მალე მისი მეუღლე გახდა. Continue reading